پارکینسون نوعی بیماری است که بیشتر افراد سال‌خورده را درگیر می‌کند؛ اما در جوان‌ترها نیز ممکن است بُروز کند. علائم این بیماری حاصل تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز میانی است که کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن است. علائم اولیه چندان چندان مهم به‌نظر نمی‌رسند: احساس ضعف یا سفتی در یکی از اندام‌ها (مثل پا) یا احساس لرزشی خفیف در یکی از دست‌ها در هنگام استراحت. سرانجام، این لرزش‌ها بیشتر و گسترده‌تر و عضلات سفت می‌شوند؛ درنتیجه حرکات آهسته و توازن و هماهنگی بین اندام‌ها تضعیف می‌شود.
محققان بر این باورند که هم ژن ها و هم محیط می توانند در ابتلا به پارکینسون نقش داشته باشند.
در نهایت، درک هر دو علائم حرکتی و غیرحرکتی پارکینسون می‌تواند باعث تشخیص زودهنگام و در نتیجه درمان زودهنگام شود که می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
البته، این علائم ممکن است علائم بیماری‌های دیگر هم باشند و حتی اگر فردی به این علائم دچار باشد، به این مفهوم نیست که دچار پارکینسون شده است. دانشمندان هنوز درحال‌مطالعه برای درک این ارتباط هستند.
به طور کلی جهت درمان بیماری فلج لرزان ، شیوه های درمانی مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. اما از آن جا که این بیماری فرآیند پیشرونده ای دارد و به صورت تدریجی منتج به کاهش عملکرد فرد می گردد ، درمان زود هنگام آن جهت کنترل و پیشگیری از سیر پیشرونده بیماری بسیار حائز اهمیت می باشد.
تب چیست؟ تب خطرناک + انواع راه های درمان تب بزرگسالان و کودکان
خاصیت آنتی اکسیدانی چای سبز به خوبی شناخته شده است. از دیگر خواص این چای می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بیماری پارکینسون اغلب باعث ایجاد مشکل در فعالیت های روزانه می شود. اما تمرینات بسیار ساده و حرکات کششی ممکن است به شما در حرکت و ایمن تر راه رفتن کمک کند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
با این حال، علائم متفاوت است و ممکن است با پیشرفت فلج ناشی از بیماری پارکینسون در جدول بیماری بدتر شود.
در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد. پارکینسون یک بیماری مزمن است که با گذشت زمان بدتر می شود.
تقریبا هر فرد مبتلا به پارکینسون دچار حداقل یکی از این نشانه‌ها می‌شود. در حالت شدید، این احتمال وجود دارد که علائم زیر موجب ناتوانی فرد شوند.
تحریک عمقی مغز: در این روش از طریق جراحی الکترودهای تحریک‌کننده در بخشی از مغز قرار می‌گیرند.
بسیاری از پزشکانی که این اختلال مغزی را تشخیص می‌دهند، برای طبقه‌بندی شدت علائم بر مقیاس رتبه‌بندی هوهن و یهر تکیه می‌کنند.